"We don't cook animals here"

Namaste!

Ik heb in een paar dagen alweer heel veel gezien. Maandag heb ik om 6 uur 's morgens in Haridwar de trein genomen. Het was bijzonder om zo vroeg door de stad te lopen. Overal lagen sadhu's en pelgrims te slapen en vanaf het station liep al een stroom nieuwe pelgrims de stad in. Het was zonder verdwalen uiteindelijk inderdaad maar een kwartiertje lopen...

De treinreis van 10 uur ging heel snel voorbij. Ik heb me prima vermaakt: beetje lezen, uit het raam staren, kletsen met medereizigers. Er zat een schattig bejaard echtpaar in de coupe. Toen ze gingen eten, trokken ze zich even terug op 1 van de bedden, gingen daar tegenover elkaar zitten en trokken de gordijntjes dicht. Een half uur lang kwam er een luid gesmak van achter de gordijntjes en daarna gingen de gordijntjes weer open.

In Agra maakte ik meteen kennis met de opdringerige sfeer. De autoriksja-chauffeur die me naar mijn hotel bracht wilde meteen afspreken mij morgen heel Agra te laten zien en begon behoorlijk door te drammen.
Mijn hotel was prima, fijne kamer en een tuin met restaurant. De manager was heel vriendelijk en ik heb met hem nog even gekletst over die Israeliers in Rishikesh. De kwamen vroeger allemaal naar Agra, en in Agra zijn ze wel blij dat de Israelische enclave zich inmiddels verplaatst heeft naar Rishikesh. Israelische jongeren gaan na hun dienstplicht massaal op reis naar India en misdragen zich daar behoorlijk, alsof ze even alle frustraties van het leger moeten afreageren. De hotelmanager was zelfs een beetje bang voor de Israelische meisjes, volgens hem kijken die altijd naar je alsof ze je op willen eten...

Dinsdag ben ik weer heel vroeg opgestaan, want de Taj Mahal gaat rond zonsopgang open en dan is het nog niet zo druk. Ik was inderdaad in een kwartiertje binnen en later op de dag zag ik daar enorme rijen staan.
De Taj Mahal was indrukwekkend en mooi om een keer gezien te hebben. Maar het was ook druk en duur en vol met opdringerige gidsen.

Toen ik na mijn bezoek aan de Taj ergens zat te ontbijten, raakte ik aan de praat met een jongen uit Eindhoven. Vervolgens hebben we de rest van de dag samen Agra verkend. Erg leuk om weer even samen met iemand rond te lopen, ik merkte meteen dat de Indiase mannen me wat meer met rust lieten.

We zijn samen naar Agra Fort gelopen, een enorm fort waar we een paar uur hebben rondgedwaald. Er waren veel mensen die met ons op de foto wilden. Dat gebeurt sowieso overal en inmiddels heb ik besloten dat ik dat alleen doe als kinderen of vrouwen het vragen, want de mannen waar ik mee op de foto ben gegaan, wilden daarna meteen mijn telefoonnummer, adres en een date. Blijkbaar is samen op de foto gaan zo intiem dat je daarmee het signaal afgeeft dat je meer wilt...

Toen we uit het fort vertrokken, werden we benaderd door een man met een fietsriksja. Eerst wilden we niet, maar hij was erg overtuigend. Hij wilde ons graag meenemen naar een winkel, want dan zou hij geld krijgen, zelfs als wij daar niets zouden kopen. We pasten niet allebei in 1 riksja, dus hij haalde een collega erbij. Uiteindelijk hebben Rattan Lal en Gerard ons naar 4 winkels gebracht, daarna naar een restaurant voor een lunch, daarna naar de Baby Taj Mahal (een soort kleinere versie van de echte Taj) en daarna naar een park aan de overkant van de Yamuna-rivier, waar vandaan we de Taj Mahal bij zonsondergang konden zien.

Al die plekken waren leuk om te zien, maar het leukste vond ik de tochten in de fietsriksja door chaotisch Agra. Ik zat bij Gerard in de riksja en die wist overal tussendoor te slingeren. Soms ging de weg heel steil omhoog en moesten de mannen lopen. Ze waren heel blij dat wij bereid waren om op die stukken uit te stappen, zodat ze een iets lichtere riksja omhoog konden duwen.
Toen het donker was, werd er vlak voor ons een fietser omver gereden (fietsverlichting kennen ze hier niet), een heel naar gezicht. Gelukkig stond hij wel snel weer op...

Volgens mij hebben de riksjawallahs een hele leuke dag gehad. We hebben ze goed betaald (voor ons een paar euro, maar voor hen was het heel veel), ze hebben vier keer geld gekregen bij de winkels en ze vonden het erg gezellig met ons. Bart de Eindhovenaar heeft zelf ook nog een stukje gefietst, met Rattan Lal in de risksja.

Gisteren hoefde ik een keer niet zo vroeg op, want mijn trein ging pas om 11 uur. Uiteindelijk was hij er pas om 12 uur. Ik zat nu in de 1e klas, maar eigenlijk was dat erg saai. Dat treinstel is namelijk afgesloten, zodat er niet op ieder station allemaal verkopers door de trein heen stormen. Morgen zit ik gelukkig weer in een lagere klasse...

Gisteravond kwam ik aan in Khajuraho, bekend om de oude tempels met veel erotische beelden. Khajuraho is maar een klein plaatsje, dat is wel leuk na die miljoenensteden. Het vervelende is hier wel dat alle mannen met me willen kletsen. Ik krijg steeds dezelfde vragen: waar kom je vandaan, hoe lang ben je in India, wat vind je van Khajuraho, ben je hier alleen, wanneer vertrek je weer, waar ga je naartoe? Ik ben er nog niet achter of ze echt gewoon willen kletsen (ik ben vandaag al door 4 mannen gevraagd om vanavond wat met ze te drinken) of dat ze het gesprek er uiteindelijk naartoe willen sturen dat ik naar hun winkel kom of me met hun taxi laat rondrijden.

Ik poeier iedereen nu af met de vage opmerking "maybe later/tomorrow" (dat werkte in Agra erg goed). Maar Khajuraho is zo klein dat ik dezelfde mannen steeds opnieuw tegenkom. Daardoor krijgen ik vragen als "weet je al of je met mijn taxi mee wil", "heb je nu wel tijd om wat te gaan drinken" en "waarom ben je nog niet in mijn winkel geweest"...

De tempels hier zijn wel prachtig, ik heb vandaag een paar uur rondgedwaald bij een deel van de tempels. Ik heb nog lang niet alles gezien, dus morgen heb ik nog genoeg te doen.

Ik slaap in een geweldig hotel! Het ligt net buiten het stadje, in de bossen. Daar staan een paar stenen huisjes en ik heb zo'n huisje voor mezelf. Heerlijk rustig, 's nachts hoor ik alleen maar krekels. De eigenaar is heel aardig en geld is voor hem niet belangrijk. Ik kwam 's avonds laat aan en hij regelde gratis een eenvoudige maaltijd, die de lekkerste maaltijd was die ik tot nu toe heb gehad op deze reis. Hij draagt steeds een albinokonijntje op zijn arm, die hij zijn baby noemt. Hij zei dat hij alleen vegetarisch eten kon regelen, want "we don't cook animals here" zei hij terwijl hij het konijntje aaide.
Het enige nadeel is dat er enorm veel insekten zitten. Ik moest gisteravond nog even een enorme spin buiten zetten. Er loopt ook nog een gekko rond, maar die mag blijven want volgens mij eet die insekten.

Morgen ben ik hier ook nog de hele dag. Ik denk dat ik een fiets ga huren om de tempels te bezoeken die wat verder weg liggen. Fietsen kan hier prima, want er is heel weinig verkeer op de weg. Morgenavond neem ik de trein naar Varanasi, mijn laatste plaats in het noordelijke deel van India.

Sorry voor het lange verhaal, ik had nogal veel te vertellen...

Groetjes, Marieke