Dure arati en rare Israeli's

Namaste!

Gisteren heb ik door Haridwar rondgedwaald. Inmiddels snap ik de stad en kan ik mijn hotel moeiteloos vinden.

Gisteravond ben ik naar de arati aan de Ganges geweest. Dat was een duur grapje... Achteraf herinnerde ik me alle waarschuwingen die in de Lonely Planet stonden over mensen die geld willen aftroggelen. Nou, dat is ze dus gelukt. Ik heb van alles betaald:
- Er worden kaartjes verkocht voor het bijwonen van de arati. Je mag zelf bepalen of en hoeveel je betaalt. 's Middags had ik een vrijwillige donatie gedaan.
- 's Avonds werd ik benaderd door een official van de arati. Hij vroeg een bijdrage voor het schoonhouden van de Ganges. Toen ik mijn betaalbewijs van 's middags liet zien, bleek dat voor de bedelaars te zijn geweest. Deze official vond dat ik hem minimaal hetzelfde moest geven...
- Er stond een man zonder arm te luisteren en hij vond dat hij ook wel geld mocht hebben, want ik was zoveel geld aan het uitdelen en hij had immers geen arm. Daar had hij natuurlijk wel een punt, dus ik gaf hem een paar rupees, maar dat vond hij niet voldoende. Er hing meteen ook een klein meisje aan mijn arm, dat non-stop "thank you" gilde, maar ik vond dat ik nu wel genoeg geld kwijt was. Het meisje liet me pas met rust toen iemand haar in het Hindi toesprak.
- Ik werd al snel benaderd door een man die me wel even zou helpen bij mijn puja. Daarvoor moest ik eerst een offermandje kopen, dat we de Ganges op zouden laten drijven.
- Diezelfde man bracht me naar een priester voor een puja en die priester eiste een donatie voor de vuurceremonie.
- Na de puja werd ik nog een tempeltje ingetrokken waar er weer een puja werd gedaan. Natuurlijk moest daar ook voor worden betaald...

Ik heb dus een puja gedaan en Moeder Ganga zal zorgen voor voorspoed voor mij en mijn familie. Maar mijn gedachten daarbij waren niet helemaal zuiver, ik dacht vooral "wanneer laten die mannen me eens met rust en hoe vaak gaan ze nog om geld vragen". Ik ken dit nog wel uit andere tempels, waar de nadruk, zeker voor mij als buitenlander, erg ligt op het geven van (veel) geld. Ik kijk uit naar de Devi-tempel in de ashram, waar het niet om geld gaat...

De arati was wel mooi, er werd gezongen en er waren heilige vuren. Op de Ganges dreven honderden offermandjes met een vlam erin, dat zag er fantastisch uit.
Toen ik mijn slippers weer ging ophalen zag ik dat de man voor mij in de rij de schoenenman geld gaf. Ik ging zuchtend weer op zoek naar mijn geld, maar een andere man in de rij gebaarde dat je hier niet voor hoefde te betalen.

Ik heb inmiddels wel besloten om niet meer in mijn eentje naar tempelrituelen te gaan, want dan raak ik wel erg snel door mijn reisbudget heen...

Haridwar is een bijzondere stad, vooral 's avonds langs de ghats. Er liggen dan ontzettend veel mensen te slapen, vooral sadhu's en pelgrims. Sommige sadhu's zijn eigenlijk gewoon opdringerige bedelaars. Gisteren werd ik door een van hen benaderd met het verhaal: "Hello, I am a sadhu and this is my friend, he is also a sadhu and you have to give us money so we can eat, you have to give us money, money, money!" Ik dacht altijd dat sadhu's een bescheiden, teruggetrokken leven leiden...

Vandaag heb ik de bus naar Rishikesh genomen. De weg was enorm hobbelig, maar wel een mooie route. Ik heb de hele dag in Rishikesh rondgedwaald en vind het een bizarre plaats. Het ligt heel mooi in de bergen en heeft veel prachtige tempels (ik heb me aan mijn voornemen gehouden en ben nergens naar binnen gegaan).

Ik voelde me in Haridwar soms een beetje ongemakkelijk, omdat ik dacht dat ik de enige toerist was, maar in Rishikesh barstte het van de toeristen! En voor sommigen van hen voelde ik een beetje plaatsvervangende schaamte.
In Rishikesh loopt een mix van sadhu's, pelgrims uit het hele land, hippies die er al jaren lijken te wonen, backpackers die er al weken blijven hangen en elkaar allemaal kennen en heel veel Israeli's. Vooral de Israelische meisjes zien er vreemd uit; als ze zich ergens anders in India zo zouden kleden zou dat heel ongepast zijn. Maar blijkbaar kan het in Rishikesh wel, hoewel ze zelfs daar veel aandacht krijgen. Toen ik ergens wat zat te drinken, zaten er iets verderop 3 meisjes in hele korte broekjes en hemdjes met spaghettibandjes te roken. Veel Indiase mannen wilden met hen op de foto...

Rishikesh was mooi voor een dag, maar aan het eind van de middag had ik het daar wel weer gezien... Ik kan me wel voorstellen dat het een fijne plek is om even pauze te nemen als je een jaar door India reist (wie weet komt dat er nog een keer van). Ik ben nu weer terug in Haridwar en morgen neem ik de trein naar Agra om de Taj Mahal maar eens in het echt te bekijken.

Groetjes, Marieke