Wat kan India mooi zijn...

Dag allemaal,

Dan nu voorlopig echt het laatste berichtje...

Ik was nog iets heel belangrijks vergeten te vertellen over Hampi: ik ben daar in een tempel gezegend door Lakshmi. En dan bedoel ik niet de godin Lakshmi (die onder andere voor materiele rijkdom zorgt en meisjes aan een man kan helpen) maar Lakshmi de tempelolifant. Als je haar een rupee muntje geeft, klopt ze met haar slurf op je hoofd.

Ik ben inmiddels niet zo ziek meer en kan weer redelijk normaal eten. Gisteren heeft Ashley me op de trein gezet. Hij had me gewaarschuwd dat het weleens een hele saaie reis kon worden, dus ik had van alles bij de hand: boeken, dagboek, eten, ... Maar dat was allemaal overbodig. Ik heb de hele middag vanuit mijn bed door het raampje naar buiten liggen staren, met bekertjes mierzoete koffie in mijn hand. Ik begon India ineens een geweldig land te vinden. Groene heuvels, palmbomen, kleine dorpjes en mooie en minder mooie mensen. Ik zag mensen die op het land werkten, mensen tijdens een tempelceremonie, slapende mensen, kokende mensen, poepende mensen...
Zodra het donker werd viel ik in slaap en om 4 uur 's morgens was ik in Trivandrum, of Thiruvananthapuram zoals het officieel weer heet. Treinen gaan hier niet zo snel: ik had 17 uur gedaan over 800 kilometer. Maar voor Indiase begrippen was het wel snel: al mijn medepassagiers waren wildenthousiast, omdat we een uur eerder arriveerden dan gepland.

Trivandrum is niet zo'n boeiende stad, of misschien ben ik gewoon onvoldoende geinteresseerd. Er zijn maar een paar verschillen met Bangalore: minder bedelaars, meer supervervelende riksjachauffeurs ("Hello, rickshaw madam? Hello madam? Rickshaw madam? Very cheap madam. Madam? Hello? Where are you going madam? Rickshaw madam? Madam? Hello? Madam? Hello? Hello? HELLO?" En dit dan de hele dag door... En toen ik vanmorgen om 4 uur van het station naar mijn hotel liep, bood iemand me aan om me voor 20 rupees naar het busstation te brengen. Helaas voor hem hoefde ik daar niet heen en bovendien wist ik dat het busstation aan de overkant van de straat was...), veel heter, iets minder mensen, een heel klein beetje minder chaos, meer palmbomen en een andere taal.
Ik heb een beetje rondgelopen en net heerlijk geluncht. Verder is hier niet zoveel te beleven. Ik ga nog even winkelen en misschien loop ik nog naar een grote tempel, hoewel ik daar als niet-hindoe niet in mag.
Ik vermaak me wel, ik zit in een prima hotel. Voor 8 euro heb ik een kamer met het beste bed dat ik ooit gehad heb in India, een grote ventilator en een schone badkamer met warm water. In dit hotel wordt net iets meer op details gelet, waardoor het toch een stuk aangenamer wordt dan in andere hotels waar ik ben geweest: de vloer was gedweild voordat ik aankwam, de handdoek is echt schoon en (mijn favoriet) er liggen van die bolletjes in het afvoerputje die ervoor zorgen dat er geen kakkerlakken omhoog komen wandelen.

Ik blijf hier nog een nachtje en morgen neem ik de bus naar de ashram. Ik heb er ontzettend veel zin in om terug te gaan naar waar ik twee jaar geleden ben begonnen met yoga. En ik heb ook zin om me even helemaal af te sluiten van dat rare India met al die mensen, bomaanslagen door het hele land, chaos, stomme mannen, enz.
Maar Ashley en ik zijn inmiddels wel tot de conclusie gekomen dat we elkaar toch wel erg gaan missen, nu we elkaar 3 weken niet zullen zien, waarvan we 2 weken ook geen contact via de telefoon zullen hebben...

Tot snel!

Liefs, Marieke