Te veel voor 1 weekend...

Namaskar!

Voor degenen die zich zorgen maakten: ik heb de bomaanslagen van vrijdag overleefd. Ik heb er niet zoveel van gemerkt, behalve dat scholen en winkels dichtgingen. Voor de zekerheid ben ik de rest van de dag maar binnen gebleven.

Mijn sightseeing tour door Bangalore ging donderdag niet door vanwege onvoldoende deelnemers, waar ik eigenlijk wel blij om was, want bij nader inzien had ik toch niet zo veel zin om een hele middag in een bus in het gestoorde verkeer van Bangalore te zitten...

Ashley dacht dat mijn weekendje Hampi misschien ook geannuleerd zou worden vanwege de bomaanslagen, dus belde ik het toerismebureau en door wat communicatieproblemen was ik in de veronderstelling dat mijn weekendje geannuleerd was. Maar 's avonds werd ik ineens gebeld en bleek de tour gewoon door te gaan. Er stond een bus vol mensen op me te wachten... Het zou me minstens een uur kosten om bij die bus te komen, dus ik zei dat ze maar zonder mij moesten gaan. Maar ze wilden perse een half uur op me wachten, dus besloot ik om het maar te proberen. Maar door de bommen was het verkeer nogal een chaos en telkens wanneer mijn riksjachauffeur een kortere route dacht te kunnen nemen, bleek het verkeer daar weer helemaal vast te staan. Maar hij deed zijn best en uiteindelijk heeft de bus een uur op me gewacht en kon ik toch nog mee. Ik had mijn medereizigers wel het een en ander uit te leggen en het duurde even voordat ze het me vergeven hadden...

Het weekend was leuk, maar ik heb wel weer ontdekt dat ik geen groepsreizenmens ben. Op zich was het wel lekker gemakkelijk dat alles geregeld werd, maar we hadden een vreselijk strak, vermoeiend schema en een gids die ons constant aan het opjagen was. Maar het was ook wel gezellig om vakantie te vieren met een groep Indiers. Ik en 3 mensen uit Malta waren de enige buitenlanders. Het Malta-trio deed nogal moeilijk, wilde geen tempels binnengaan, vond India maar vies, wilde geen Indiaas eten maar vroeg aan de gids waar ze continentaal eten konden krijgen en liep altijd overal over te mopperen. Dus ik kreeg al snel de rol van die leuke buitenlander, die niet moeilijk doet, die geniet van Indiaas eten, die interesse toont in tempels, die zich mengt met Indiers en zelfs een paar woorden Kannada kent. Ik werd het hele weekend door iedereen volgepropt met eten, iedereen wilde alles (eten, drinken, entreebewijzen) voor me betalen, ze namen me in bescherming wanneer ik voor de zoveelste keer werd aangestaard of aangesproken door groepen jongemannen of wanneer mensen ongevraagd foto's van me gingen maken. Ze waren stomverbaasd toen ik op een gegeven moment de koffie wilde betalen...

Na een nacht in de bus kregen we in Mantralaya 's morgens vroeg een uur de tijd om ons in een hotelkamer klaar te maken voor het dagprogramma. Mantralaya bleek een soort pelgrimsoord te zijn, waar we de dag vooral doorbrachten met het bezoeken van heel veel tempels in en rond Mantralaya. Ik vind hindoetempels heel mooi en interessant hoor, maar 7 op 1 dag was toch wel een beetje veel (het Malta-trio bracht het grootste deel van de dag wachtend in de bus door). En 1 tempel bestaat meestal uit heel veel kleinere altaartjes voor verschillende goden en overal moet je dan puja doen. Puja bestaat onder andere uit het offeren van geld en toen in een tempel de pujari vond dat ik te weinig geld gaf, had ik het wel een beetje gehad met die pujas... In de volgende tempels heb ik soms wel meegedaan aan pujas, soms helemaal niet (als een antropoloog geobserveerd) en soms half.
We kwamen ook nog in een klein dorpje bij een ashram van ene Swami Ayappacharya. Een van zijn volgelingen begon een heel verhaal te vertellen over het leven van Ayappacharya, in onverstaanbaar Engels. Na zijn verhaal vroeg hij mij hoe lang ik al een volgeling van Ayappacharya was. Hij dacht dat ik helemaal speciaal voor deze ashram uit Nederland was gekomen...

's Avonds vertrokken we eindelijk naar Hampi, waar we zondag vreselijk veel gezien hebben. Ik heb me nogal geergerd aan onze gids, die telkens als hij vond dat we niet hard genoeg achter hem aanrenden op zijn fluitje blies, alsof hij een hond riep...
Hampi is ontzettend mooi en ik wil ooit nog een keer teruggaan om er een paar dagen door te brengen en alles nog eens rustig te bekijken. Het zijn ruines van Vijayanagar, wat in de 14e eeuw de hoofdstad was van een groot hindoerijk. De plaats is bezaaid met tempels (sommige ruines, sommige nog steeds in gebruik) en er zijn overblijfselen van de paleizen van de koning en koningin en van de olifantenstallen. Het was allemaal heel indrukwekkend, foto's komen later.

Zondagavond brachten we nog even een bliksembezoek aan de grootste dam van Karnataka en een erg lachwekkende musical fountain en toen weer met de nachtbus terug naar Bangalore, waar ik vanmorgen om 6 uur aankwam.

Ik ben niet helemaal ongeschonden uit het weekendje gekomen. Mijn maag en darmen vonden het nu echt tijd om in opstand te komen. Dat gebeurt op iedere India-reis wel, maar dit is wel een beetje een slechte timing, want morgen begint mijn 18 uur durende treinreis naar Trivandrum... Maar ik heb mezelf vandaag op een dieet van bananen, crackers en ORS gezet, dus morgen gaat het vast wel weer beter.

Morgen vertrek ik dus naar Trivandrum, ik geloof dat ik daar zojuist een best leuk hotel geboekt heb, maar de communicatie verliep nogal moeizaam en toen werd er ineens opgehangen, terwijl ik alleen nog maar de eerste 4 letters van mijn naam had gespeld. Maar ik geloof dat de boodschap wel is overgekomen dat er woensdag om 5 uur 's morgens een buitenlander bij ze voor de deur zal staan. En anders heb ik nog de hele dag de tijd om een ander hotel te vinden...

Donderdag vertrek ik naar de ashram, daar zal ik 2 weken onbereikbaar zijn. Ik ga mijn telefoon inleveren en hoewel er af en toe wel internet is, denk ik niet dat ik daar gebruik van zal maken. Mocht iemand zich afvragen waar ik precies heen ga, de website van de ashram is: http://www.sivananda.org/neyyardam
15 augustus kom ik weer vrij en dan zal ik denk ik via Tamil Nadu terugreizen naar Bangalore, zodat ik daar nog een week kan doorbrengen met Ashley voordat ik alweer naar huis ga. De tijd gaat ineens heel snel...

Liefs, Marieke