"You want Temptation or Sensation, madam?"

Namaskar!

Allereerst eerst even een groot bedankje aan de makers van waarbenjij.nu, die ervoor gezorgd hebben dat er tijdens het typen van een bericht automatisch backups gemaakt worden, zodat ik niet het hele verhaal opnieuw hoef te typen dat ik door stroomuitval was kwijtgeraakt...

Ten tweede even een aanvulling op mijn vorige bericht. Ik schreef toen dat het nauwelijks regende. Maar die avond was er de eerste echte regenbui. Nou ja, zeg maar noodweer. De regenbuien die ik in Suriname had meegemaakt waren er niets bij... Ik was gelukkig al thuis toen het begon te regenen, want al snel stond de hele buurt onder water en stroomden de riolen over. En alsof dat nog niet genoeg was, viel ook weer eens de stroom uit. Gelukkig kon ik toen ik bij het raam zat te eten dankzij de bliksemflitsen nog redelijk zien wat ik at...
Helaas zorgde de regen er niet voor dat er ook weer water uit de kraan kwam. Ik heb lang gewacht totdat er eindelijk genoeg water was om kleren te wassen. Gisteren was het zover. Nadat we alle emmers al gevuld hadden bleef het water nog steeds stromen, dus konden we afwassen, kleren wassen, douchen, enz. Ik ben nog nooit zo blij geweest met water...

Alles gaat goed, ik ben vooral aan het ronddwalen door Bangalore, afgewisseld met ijskoffie op terrasjes. (Die ijskoffies hebben mooie namen als Mocchachillo, die er in de varianten Temptation en Sensation is. Ik kreeg nogal de slappe lach toen de verlegen ober me vroeg welke ik wilde...) Meestal begin ik met een plan om ergens heen te gaan. Soms bereik ik die plek ook echt en verdwaal ik daarna pas en soms verdwaal ik op weg naar het doel al. Verdwalen gaat hier best gemakkelijk, want mijn plattegrond van de stad klopt niet helemaal, chaotische kruispunten waar 8 straten samenkomen zijn vrij normaal en straatnaamborden zijn een zeldzame luxe. Als ik dan na een tijd ronddwalen echt helemaal geen idee meer heb waar ik ben, zere voeten heb en het begint te regenen, is er altijd wel een rikshachauffeur die me thuis wil brengen, waar ik dan met mijn plattegrond probeer uit te vinden waar ik die dag eigenlijk geweest ben, wat meestal niet lukt.
Ik geloof dat Ashley deze manier van Bangalore verkennen maar raar en vreselijk inefficient vindt... Hij maakt iedere morgen het liefst een plan voor de dag en houdt zich daar dan ook aan. Hij is altijd een beetje teleurgesteld als ik 's avonds beken dat ik niet al mijn plannen heb uitgevoerd. Die plannen had ik die ochtend eigenlijk alleen maar geformuleerd om hem een plezier te doen, waarop hij meteen enthousiast pen en papier pakte om mijn plannen op papier te zetten. Mijn plannen komen nooit verder dan "internetcafe", "winkelen", "naar het park", "treinkaartje kopen" en "ijskoffie drinken", maar toch zou hij het liefst zien dat ik dat ook daadwerkelijk allemaal zou doen, zodat het op het lijstje kan worden aangevinkt...
Toen ik nog maar net in Bangalore was aangekomen, begon hij ook al enthousiast aan een reisschema voor mij. Als ik me daar aan had gehouden zat ik nu waarschijnlijk al helemaal in het zuidelijkste puntje van India op een treinstation te wachten op de nachttrein naar Chennai, die ik moest halen om de volgende ochtend de bus naar Mamallapuram te kunnen nemen, zodat ik diezelfde avond weer de nachttrein naar Bangalore te kunnen nemen, zodat ik na een nacht in Bangalore meteen door zou kunnen reizen naar het noorden... Het moge duidelijk zijn dat dit niet helemaal mijn idee van vakantie is en dat ik dat schema al weer heel snel heb losgelaten...
Maar Ashley kan trots op me zijn: afgelopen maandag kon ik hem een reisplan presenteren voor mijn tijd totdat ik in de ashram zit.

Gisteren was Ashley vrij en toen zijn we samen op de motor naar Nandi Hills gegaan, een berg op 2 uur van Bangalore. Het was erg leuk, prachtig uitzicht, overal schattige apen (waarvan er 1 mijn koekjes uit mijn hand griste), maar helaas wel heel veel vervelende starende mannen. Ashley had geloof ik tot nu toe geen idee hoeveel ik word aangestaard en aangesproken, maar gisteren kon hij het zelf zien en hij vond het geloof ik niet zo leuk...

Vanmiddag ga ik voor de grap mee met een belachelijk goedkope Bangalore sightseeing tour, in een bus door de stad die ik inmiddels al heel goed ken, op zoek naar de toeristische attracties... Vrijdagavond neem ik dan de bus naar Hampi en maandagmorgen kom ik weer terug. Dinsdag neem ik dan de trein naar Trivandrum, eindelijk die lange treinreis in India die ik al heel lang eens wilde maken. Het is 18 uur reizen, dus woensdag kom ik dan aan in Trivandrum, waar ik een nacht blijf en donderdag ga ik dan richting de ashram, waar ik 2 weken onbereikbaar zal zijn.
Best een strakke planning toch? Ik ben er zelf in ieder geval best wel trots op en Ashley ook, hoewel hij wel vroeg wat mijn plan voor volgende week maandag is, wanneer ik om 6 uur 's morgens terug kom van mijn weekendje Hampi. Mijn antwoord, "slapen", vond hij toch niet echt voldoende... Hij leek ook een beetje teleurgesteld over de 2 weken na de ashram, die in mijn schema nog helemaal blanco zijn. Ik geloof dat hij iets georganiseerder is dan ik...

De komende tijd zullen er dus wat minder verhalen komen, want ik krijg het vreselijk druk met vakantie hebben!

Liefs, Marieke

Ps. Mijn tijd hier staat ook vooral in het teken van heel veel lekker eten. Maandagavond naar een duur (voor Indiase begrippen dan) Punjabi restaurant met geweldige curries, de volgende dag lunch in een piepklein Chinees eettentje en 's avonds naar een geweldig Kerala-style restaurant. Gistermiddag een masala dosa (1 van mijn favoriete Indiase gerechten) als lunch en 's avonds had een vriend van Ashley en heerlijke spinazie-citroen curry gemaakt, Samir had rijst gekookt en Ashley en ik hadden gobi manchurian (een andere favoriet), roti's en taart gehaald. Deze informatie even om jullie allemaal jaloers te maken...