Twee bakra's op de fiets

Hallo allemaal,

Ik was eigenlijk niet van plan om zo snel alweer iets nieuws te schrijven, maar omdat ik nu toch in het internetcafe ben (van sommige mensen kan ik de mailtjes gewoon niet missen...) toch even een kort verhaaltje.

Gisteren hebben we fietsen gehuurd om te gaan fietsen in het district Commewijne. We moesten de Surinamerivier in het noorden van Paramaribo oversteken in een klein bootje, erg leuk. We kwamen toen bij Fort Nieuw Amsterdam aan, een erg apart openluchtmuseum. Eigenlijk is het gewoon oude troep verspreid over een heel groot terrein. Er staan nog een paar gebouwen half overeind, waaronder een voormalige gevangenis.

Vanaf Nieuw-Amsterdam zijn we verder gefietst. We trokken onderweg nogal wat aandacht van schoolkinderen. Mijn Sranantongo is niet zo goed, maar ik weet wel dat 'bakra' blanke betekent, dus ik begreep wel dat iedereen over ons praatte... Onderweg moesten we weer even schuilen voor een zware tropische bui.

Na een tijdje zijn we met een bootje de Commewijnerivier overgestoken naar het erg toeristische Frederiksdorp, waar een Surinamer half slapend op een bankje ons verwelkomde. Frederiksdorp is een voormalige plantage, waarvan de gebouwen in oude staat hersteld zijn. Best mooi om te zien, behalve dan al die Hollanders die er rondliepen. We hebben er even geluncht en zijn toen doorgefietst naar een andere voormalige plantage, Marienbosch. Het ruim 200 jaar oude huis wordt nu bewoond door een echtpaar uit Brits-Guyana en vooral de vrouw houdt erg van praten. Ze kletste aan 1 stuk door... Ze vertelde dat er ook 2 gastenverblijven waren voor als we een paar dagen ergens rustig wilden verblijven, maar ik geloof niet dat we daar echt rust zouden krijgen... Toen ze op de eerste verdieping een luik opendeed om ons het uitzicht te laten zien, viel het hele luik met veel kabaal omlaag. Het huis is een beetje vervallen, maar ze doen hun best om het op te knappen...
Na de rondleiding kostte het nogal wat moeite om weg te komen. We kregen bananen en de vrouw vertelde dat ze, na eerst hindoe en moslim te zijn geweest en verschillende christelijke stromingen te hebben uitgeprobeerd, nu overtuigd Jehova getuige is. Dus we kregen nog even een preek van haar, die we geduldig aanhoorden.

Toen we met de boot en fiets weer teruggegaan waren naar Paramaribo, waren we allebei inmiddels behoorlijk verbrand... Hopelijk trekt het nog een beetje weg.

Paramaribo is echt een leuke stad, of eigenlijk meer een groot dorp. Als je richting het centrum loopt, dan vraag je je constant af wanneer je het centrum nou eindelijk eens bereikt en dan ineens ben je het alweer voorbij... Het tempo ligt lekker laag, aangepast aan het klimaat. En veel (hindoestaanse) winkels hebben dezelfde omslachtige manier van verkopen: medewerker 1 helpt je te kiezen wat je gaat kopen medewerker 2 schrijft een bonnetje voor je, bij medewerker 3 betaal je, medewerker 4 zet stempels op je bonnetje en medewerker 5 geeft je uiteindelijk je aankopen mee. Dit traject hebben wij afgelegd toen wij een verloopstekkertje kochten van 1 SRD (0,25 euro)...

Liefs vanuit bloedheet Paramaribo,

Marieke