Marieke als gastdocent...
Door: Marieke
Blijf op de hoogte en volg Marieke
10 April 2007 | India, Bangalore
Namaskar!
Gisteren was het dan zover: ik moest college geven aan Bangalore University... Ik was al dagen vreselijk zenuwachtig.
De campus ligt buiten de stad en later hoorde ik dat het de grootste campus van Azie is. Dus geen wonder dat ik hopeloos verdwaalde... Na veel telefoontjes heeft iemand me uiteindelijk gevonden en naar het goede gebouw gebracht.
Ik was uitgenodigd om college te geven over mijn onderzoek aan ongeveer 60 Masterstudenten Social Work. Het duurde even voordat mijn naam op het bord juist gespeld was (er stond eerst Maricko) en het kostte moeite om uit te leggen dat Holland een land is, hetzelfde als Netherlands en dat mijn achternaam Holl is en geen Holland. Na veel verwarring kon ik beginnen met het college.
En het viel me heel erg mee. Soms vond ik het zelfs best leuk om te doen. Ik heb mijn onderzoek gepresenteerd en volgens mij waren ze behoorlijk onder de indruk van mijn theoretisch kader. Er was me van tevoren uitgelegd dat onderzoek hier niet wordt gebaseerd op theorieen. Hier bedenken ze een paar vragen en gaan daarmee het veld in. Soms worden er achteraf wat theorieen bij gehaald...
Na mijn presentatie kwamen er veel vragen, sommige erg serieus en interessant (over sociale problemen in Nederland en wat volgens mij een goed ontwikkelingsproject zou zijn) en andere vragen waren minder serieus... Af en toe voelde ik me net een cabaretier, met de microfoon in mijn hand grapjes maken over cultuurverschillen. En ik kreeg groot applaus toen ik "oota aita" (heb je al gegeten?) zei als antwoord op de vraag of ik veel Kannada had geleerd. Ik kreeg ook applaus toen ik als antwoord op de vraag wat het verschil is tussen Nederlandse en Indiase vrouwen zei dat Indiase vrouwen meer "modest" zijn. Hoewel ik dat zelf niet als iets heel positiefs zag. Met "modest" bedoelde ik meer dat ze stil en verlegen zijn en nooit iemand durven tegen te spreken, vooral mannen niet. En blijkbaar is dat hier iets positiefs.
Het viel allemaal dus best wel mee. Morgen is de bijeenkomst in Iddaludu waar ik mijn onderzoek officieel afsluit, weer iets om zenuwachtig over te zijn...
Tot volgende week in Nederland!
Liefs, Marieke
Gisteren was het dan zover: ik moest college geven aan Bangalore University... Ik was al dagen vreselijk zenuwachtig.
De campus ligt buiten de stad en later hoorde ik dat het de grootste campus van Azie is. Dus geen wonder dat ik hopeloos verdwaalde... Na veel telefoontjes heeft iemand me uiteindelijk gevonden en naar het goede gebouw gebracht.
Ik was uitgenodigd om college te geven over mijn onderzoek aan ongeveer 60 Masterstudenten Social Work. Het duurde even voordat mijn naam op het bord juist gespeld was (er stond eerst Maricko) en het kostte moeite om uit te leggen dat Holland een land is, hetzelfde als Netherlands en dat mijn achternaam Holl is en geen Holland. Na veel verwarring kon ik beginnen met het college.
En het viel me heel erg mee. Soms vond ik het zelfs best leuk om te doen. Ik heb mijn onderzoek gepresenteerd en volgens mij waren ze behoorlijk onder de indruk van mijn theoretisch kader. Er was me van tevoren uitgelegd dat onderzoek hier niet wordt gebaseerd op theorieen. Hier bedenken ze een paar vragen en gaan daarmee het veld in. Soms worden er achteraf wat theorieen bij gehaald...
Na mijn presentatie kwamen er veel vragen, sommige erg serieus en interessant (over sociale problemen in Nederland en wat volgens mij een goed ontwikkelingsproject zou zijn) en andere vragen waren minder serieus... Af en toe voelde ik me net een cabaretier, met de microfoon in mijn hand grapjes maken over cultuurverschillen. En ik kreeg groot applaus toen ik "oota aita" (heb je al gegeten?) zei als antwoord op de vraag of ik veel Kannada had geleerd. Ik kreeg ook applaus toen ik als antwoord op de vraag wat het verschil is tussen Nederlandse en Indiase vrouwen zei dat Indiase vrouwen meer "modest" zijn. Hoewel ik dat zelf niet als iets heel positiefs zag. Met "modest" bedoelde ik meer dat ze stil en verlegen zijn en nooit iemand durven tegen te spreken, vooral mannen niet. En blijkbaar is dat hier iets positiefs.
Het viel allemaal dus best wel mee. Morgen is de bijeenkomst in Iddaludu waar ik mijn onderzoek officieel afsluit, weer iets om zenuwachtig over te zijn...
Tot volgende week in Nederland!
Liefs, Marieke
-
11 April 2007 - 10:02
Nienke:
Super dat het zo goed ging! Wie weet is het iets om in Nederland voort te zetten? Veel prezier de laatste dagen.
Ik hoop je snel weer te zien.
Kus, Nienke -
14 April 2007 - 10:01
Marieke:
hey meis,
goed van je joh, keileuk! Hier ook alles ok. Wanneer kom je volgende week weer terug? ik hoop je dan snel weer te zien! als je het leuk vindt ben je bij deze uitgenodigd op mijn verjaardag! ik vier het 21 april bij mijn moeder thuis in elst. Laat maar weten of je dan al tijd en zin hebt om te komen ok? dan vertel ik waar het is en alles. Kunnen we beetje bijkletsen!tot gauw,
liefs,
Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
