Godin Marieke in Shidlaghatta...

Hallo allemaal,

Weer een week voorbij en ik ben eindelijk bij het nieuwe project begonnen. Vorig weekend was er een trainee chill-out van AIESEC in een theehuis, maar daar waren weinig trainees en veel mensen van AIESEC Bangalore. De trainees gaan hier allemaal een beetje hun eigen gang. Een tijd geleden deed AIESEC hier weinig moeite om contact met de trainees te houden en nu proberen ze dat te veranderen, maar de meeste trainees hebben daar blijkbaar geen behoefte aan.

Ik ben deze week een paar dagen in Bangalore gebleven, heb de documenten van BERI helemaal afgerond op het hoofdkantoor en me ingelezen in het nieuwe project.

Woensdagmorgen heb ik de bus naar Shidlaghatta genomen. Een erg mooie rit, dwars door kleine dorpjes. Het was maar 60 kilometer, maar ik was bijna 3 uur onderweg... Het laatste stuk zaten er veel schoolkinderen in de bus, waarvan sommigen een beetje Engels konden. Een meisje sprak perfect Engels en zij fungeerde als tolk voor de vragen van de halve bus:
- "You know Kannada?"
- "No."
- "Why?"
- "Ehhhh..."
Een oude vrouw wilde mij Kannada leren en liet me allerlei woorden herhalen, maar ik heb geen idee wat ze me geleerd heeft...

Ik werk de komende tijd op het Sujala Watershed Project, een ontzettend groot project (gesponsord door de Wereldbank), dat zich bezig houdt met het verbeteren van de watervoorziening in verschillende dorpen. IYD is de uitvoerende NGO in een deel van het projectgebied (net als bij het BERI Project). In het gebied waar IYD werkt zijn bijna 3000 huishoudens (in het BERI Project waren dat er maar 575). Het is een erg ingewikkeld project met heel veel verschillende activiteiten en ik ben nog bezig om daar een goed overzicht van te krijgen. Het was eerst een beetje onduidelijk waarom ik daar was, omdat ze daar een hele goede Documentation Officer hebben, die werkelijk alle data heeft bijgehouden, een groot verschil met het BERI Project. Ik had van IYD de opdracht gekregen om een mid-term report te schrijven, en dat vond zij ook wel een goed idee, omdat ze zelf niet weet hoe ze zo'n rapport in het Engels moet schrijven (en dat schijn ik wel te weten...). Alle gegevens die ik nodig heb zijn wel ergens in een rapport vastgelegd, maar bijna alles is in het Kannada, dus ik heb erg veel hulp nodig om alle informatie te krijgen.

De Documentation Officer, Swetha, heeft de opdracht gekregen om voor mij te zorgen en dat doet ze heel goed. Ze heeft me uitgelegd dat in India een gast als een god behandelt moet worden en dat is te merken... Het liefst zou ze me in haar eigen huis laten wonen, maar daar is nauwelijks genoeg plek voor haar en haar man. Dus ik heb een eigen huisje gekregen met twee kamers en een badkamer. Alles is een stuk comfortabeler dan in Chikkaseebi, ik heb zelfs een echt bed! De onderbuurvrouw vindt me erg interessant en komt een paar keer per dag bij me langs. Ze loopt dan een rondje door de kamers, roept een paar Engelse woorden die ze kent (food, coffee, water, your name...) en gaat dan ineens weer weg. Ze neemt altijd haar 2 kinderen mee, die erg bang voor me zijn. De jongste staart me met grote ogen aan en de oudste verstopt zich huilend achter haar moeder. Ik hoop dat ze nog aan me gewend raken...

Mijn huis ligt in een dorpje tegen Shidlaghatta aan, een minuut lopen van het kantoor. Ik eet altijd bij Swetha thuis (in Shidlaghatta, 5 minuten lopen) en ze zorgt ervoor dat ik meer dan genoeg te eten krijg... Ze heeft me donderdag geleerd om chapatti's (soort pannenkoeken) te maken, was erg grappig. Haar chapatti's waren perfect rond en ze bleef volhouden dat de vorm niet uitmaakte toen ze mijn misvormde chapatti's zag...

Ik voel me nog wel een beetje ongemakkelijk met mijn status van godin... Gistermorgen kwamen er constant mensen bij me langs: eerst kwam iemand een apparaat brengen waarmee ik water kon verwarmen om me te wassen, toen kwam iemand brood brengen, daarna kwam iemand met een bord, toen werd er koffie gebracht en als ik daarna niet zelf naar kantoor was gegaan, dan had iemand me opgehaald om me te begeleiden op mijn wandeling van een minuut, zoals ze donderdag gedaan hebben.

Op kantoor werkt een office boy en zijn taakomschrijving is volgens mij gewoon alles doen wat hem wordt opgedragen, van documenten opbergen tot thee zetten. Hij heeft nu ook de taak om voor mij te zorgen wanneer Swetha het druk heeft. Toen de mieren mijn brood ontdekt hadden, kreeg hij de opdracht om mijn huis miervrij te maken. Hij brengt me de hele dag thee en koffie en hij is 's morgens meestal degene die me dingen komt brengen. Vrijdagmorgen vroeg Swetha of ik zin had in kokosmelk en hij werd meteen op zijn fiets naar de stad gestuurd om kokosnoten te gaan kopen. Zodra ik mijn fles wil vullen met water bij de 25-liter watertank die ze speciaal voor mij hebben gehaald, staat de office boy al naast me om de fles uit mijn handen te trekken en hem te vullen. Wanneer we op kantoor lunchen (het eten is dan klaargemaakt door de vrouw van een medewerker) schept hij mijn eten op mijn bord en telkens wanneer ik mijn bord bijna leeg heb, gooit hij er meer eten bij. Daarna wast hij mijn bord voor me af. Vrijdag was ik een beetje ziek en ik kon niet zoveel eten. Ik kreeg 2 chapatti's met groente en zat vol toen ik die op had. De office boy gaf me nog 2 chapatti's en een berg groente, omdat hij dacht dat ik uit beleefdheid zei dat ik niet meer hoefde. Toen ik die met heel veel moeite had weggewerkt en blij was dat ik klaar was, kreeg ik ineens een berg rijst met groente, gevolgd door nog een berg... Ik weet inmiddels dat het heel erg is als je je bord niet leeg kan eten (het duurde 2 weken voordat ik Divya ervan had overtuigd dat ik het eten echt wel lekker vond en niet 3 keer per dag brood wilde), dus ik heb alles naar binnen gewerkt, maar was de rest van de dag heel misselijk en kon 's avonds niets eten (toen moest ik Swetha uitleggen dat dat niet aan het eten lag, dat ik alles echt heel lekker vond, dat ze niets anders voor me hoefde te koken...).

Swetha en haar man zijn een ontzettend leuk stel. Zij is van huis weggelopen om met hem te trouwen en ze zien er erg verliefd uit.

Gisteren ben ik samen met Swetha en haar man naar Bangalore gegaan en 's middags heb ik hier gewinkeld. Boeken zijn hier erg goedkoop...

Morgenochtend vertrek ik weer naar Shidlaghatta en ik denk dat ik volgend weekend weer in Bangalore zal zijn.

Liefs, Marieke