Nieuwsgierige kinderen, hindoefestival en eten

Hallo allemaal!

Ik had deze week in mijn dagboek een aantal dingen opgeschreven die ik nu online wilde zetten, maar natuurlijk heb ik nu mijn dagboek niet bij me, dus ik zal de helft wel vergeten...

Deze week in Chikkaseebi was weer erg leuk. De kinderen zijn niet meer zo doodsbang voor me, ze zijn inmiddels vooral nieuwsgierig. Toen ik aan het werk was op kantoor, stonden er ineens 2 jongetjes voor het open raam. Ze zeiden niets en keken alleen maar. Ik heb wat foto's van ze gemaakt en aan ze laten zien, en dat vonden ze erg leuk. Na een tijdje waren het 5 jongetjes geworden... Toen ik die middag in het huis zat, stond er een meisje in de deuropening. Ook zij zei niets en keek alleen maar naar me. Na een tijdje waren er vier meisjes...

Ik heb weinig kunnen werken deze week, omdat er heel vaak geen stroom was en wanneer er wel stroom was, dan was het voltage te laag om de computer te kunnen gebruiken. Een belangrijk onderdeel van het project waar ik nu werk is het ontwikkelen van betrouwbare energie in rurale gebieden, en dat is dus hard nodig!

Woensdag, donderdag en vrijdag was er een groot hindoefestival aan de rand van het dorp. Donderdag zijn we erheen gegaan en toen realiseerde ik me pas dat de dorpsbewoners inmiddels al best gewend zijn geraakt aan mijn witte gezicht... Op het festival waren veel mensen uit andere dorpen en overal waar ik keek werd ik recht in mijn gezicht aangestaard... We zijn in een tempel geweest, erg indrukwekkend. Er waren ook ontzettend veel bedelaars en mensen die geld probeerden te verdienen door je op allerlei manieren te zegenen (met een schaal je voorhoofd aanraken, met veren tegen je aan slaan, verf op je hoofd smeren...). Verder waren er allerlei kraampjes met bangles (armbanden) en heel veel eten. Ik heb een set bangles gekocht (nou ja, toen ik wilde betalen haalde Vishwa ineens zijn geld tevoorschijn). Ik had al twee sets in Bangalore gekocht en daar hebben ze grote maten, maar op dat festival dus niet. Maar de verkoper was ervan overtuigd dat het wel zou passen. Eerst masseerde hij mijn hand en daarna wurmde hij steeds 3 bangles tegelijk om mijn hand (een set bestaat uit 12 bangles). Het duurde zeker 10 minuten voor ik alle armbanden om had en daarna was ik bang dat ik ze nooit meer af zou krijgen. 's Avonds geprobeerd en toen zijn er 2 gebroken...
We zijn 's avonds weer naar het festival gegaan, toen was er een optreden dat de hele nacht door zou gaan. Er werden allerlei hindoe-epics gespeeld, met toneel, zang en dans. Was erg leuk, maar het was 's avonds laat en ook Indiers zijn vervelend als ze dronken zijn...

Het valt trouwens op hoe intiem mannen hier zijn met elkaar. Homoseksualiteit is hier een heel vies woord, maar mannen lopen hand in hand op straat, of met de armen om elkaars schouder. Ze zitten in een innige omhelzing samen op de motor (terwijl ze intussen allebei met mij flirten...) of zo ongeveer bij elkaar op schoot in de bus, terwijl er toch echt veel ruimte is. Dat heet hechte vriendschap.

Het is erg fijn om weer een weekendje in de stad te zijn. In Chikkaseebi ben ik 24 uur per dag bij dezelfde mensen en dat is soms best vermoeiend. Ik raakte ook nogal gefrustreerd op mijn werk, omdat het zo verschrikkelijk moeilijk is om de informatie te krijgen die ik nodig heb. Er zijn maandelijkse en jaarlijkse rapporten, maar de cijfers in de verschillende rapporten spreken elkaar vaak tegen. En als ik vragen stel aan de anderen, dan moet ik het daarna nog drie keer vragen om de juiste informatie te krijgen (en dan klopt het vaak nog niet...). Als ik Vishwa een heel specifieke vraag stel, dan begint hij vrolijk van alles uit te leggen over allerlei andere zaken, waarover ik al lang alles gelezen heb. Laten we het maar een uitdaging noemen... Maar ik vind het dus niet erg dat dit waarschijnlijk de laatste week wordt in Chikkaseebi en ik volgende week weer naar een ander project ga. Wel jammer dat Divya er deze week niet is, ze gaat een week naar haar ouders, waar ze al maanden niet geweest is. Ik hoop dat ze haar volgende week weer laten gaan en haar niet daar houden om te trouwen...

Nu zit ik dus lekker in Bangalore. Ik begin de stad al een beetje leuk te vinden. Vooral de koeien overal zijn erg grappig. Gisteren liep ik op straat en toen ik een bocht om ging botste ik bijna tegen een koe op. Die koeien wandelen echt overal waar ze willen en trekken zich absoluut niets aan van het verkeer.
Ik heb gisteren voor het eerst sinds lange tijd weer met mes en vork gegeten, best raar... Ik ben met een andere trainee in een behoorlijk luxe restaurant gaan eten, voor Indiase begrippen erg duur maar ook erg lekker. We hebben samen 350 rupees betaald, ongeveer 7 euro, dus zo duur was het nou ook weer niet... Het trainee house is nu ook al wat gezelliger, er zijn meer mensen en ik heb nu ook kamergenoten.

Ik heb inmiddels geleerd dat eten hier het belangrijkste gespreksonderwerp is. Overal waar ik kom vragen mensen of ik al gegeten heb en zo ja, of het eten lekker was.
En toen Divya me wilde uitleggen waarom een huwelijk tussen mensen van verschillende religies of kasten een probleem is, was haar belangrijkste reden eten: als een hindoemeisje met een moslim trouwt, dan mag ze opeens geen varken meer eten en moet ze haar hele eetpatroon aanpassen. En als een meisje van een niet-vegetarische kaste trouwt met een man van een vegetarische kaste, dan moet ze ook haar eetgewoontes aanpassen en dat is een groot probleem...

Eten doe je hier uitsluitend met je rechterhand, want je linkerhand gebruik je voor allerlei onreine zaken, zoals dieren aanraken, vieze schoenen uitdoen, neuspeuteren (gebeurt hier erg veel in het openbaar)... Dat je alleen je rechterhand mag gebruiken zorgt voor nogal wat praktische problemen, zoals:
* Als je een boterham smeert, mag je dan de boterham met je linkerhand vasthouden? Of moet je het mes in je linkerhand houden (wat erg lastig is als je rechtshandig bent)?
* Als je iets wilt uitspugen (sinaasappelpitten of de steentjes die laatst tussen de bonen zaten), moet dat dan in je linker- of rechterhand?
* Als je je rechterhand per ongeluk gebruikt hebt om een hond te aaien, met welke hand moet je dan eten?

Op verzoek nog een verhaaltje over het kastensysteem. Ik heb vrijdagavond een lang gesprek met Divya gehad, onder andere daarover. Het systeem is heel duidelijk zichtbaar in de dorpen, iedereen weet tot welke kaste de dorpsbewoners horen. Er bestaan meer dan duizend verschillende kasten en in de meeste dorpen is bijna iedereen van dezelfde kaste. Chikkaseebi is iets meer gemengd dan de andere vier dorpen van het project. Zo'n 75 % van de bewoners is van de Scheduled Caste (de laagste kaste), maar er zijn ook vrij veel mensen van andere kasten. Mensen van een bepaalde (behoorlijk hoge) kaste hebben drie witte strepen op hun voorhoofd en zijn strict vegetarier. Niet-vegetariers mogen niet in hun huis komen, maar in de Self-Help Group van vrijdag zit een vrouw van deze kaste, samen met vrouwen van de Scheduled Caste en Scheduled Tribe (de mensen met de donkerste huid, die oorspronkelijk diep in het woud woonden). In het dorp zullen deze vrouwen ook wel met elkaar praten wanneer ze elkaar tegenkomen, maar ze zouden nooit elkaars huizen binnengaan.

Tot zover mijn update vanuit India. Het wordt hier trouwens steeds warmer. De eerste week vond ik het nog wel fijn om buiten in de zon te lopen, maar nu zoek ik zoveel mogelijk de schaduw op.

Tot volgende week (denk ik)!

Liefs, Marieke

Ps. Ik heb mijn eerst uitnodiging voor een bruiloft binnen! Ik ben alleen bang dat ik er niet heen kan, het is volgende maand in Chikkaseebi en dan werk ik al bij een ander project.